Monthly Archives: April 2007

เยาวราชในพายุฝน

  "ฝนตกโหมกระหน่ำ ลมแรงปานจะพัดทุกอย่างออกไปจากสายตา"   นั่นมันเรื่องเมื่อสี่วันก่อน ตอนเย็นของวันนั้นฝนตกลมแรงมาก   แต่วันนี้ ทุกอย่างเปลี่ยนไป   ไม่ได้เปลี่ยนแปลงแบบพลิกผัน แต่เป็นความรุณแรงที่กลับกัน   วันนี้ คือวันที่เขียนนี้ ฝนตกลงมาเช่นกัน แต่ตก ขณะขับรถ ตกมารุณแรงมาก ปานละอองน้ำกระเด็นใส่กระจกรถ เศษฝนโปรยปราย ไม่เกิน ห้านาที … ตกมาทำไมให้เสียชาติฝน   นัดเพื่อนเก่า ไปทานอาหารกันที่เยาวราช   แรกเริ่มไปสวาปาม อาหารเรียกน้ำย่อย กันที่แคนตัน… ติ่มซำเข่งละ 15 บาท   เราก็กินเรียกน้ำย่อยกัน 1280 บาท   … Continue reading

Posted in Hobbies | 1 Comment

นิตา

  ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก blog ของ "สาวน้อย" ที่เธอมี aka ว่าสาวน้อยจริงๆ   http://samanun225.spaces.live.com/blog/cns!F9E75B30107C38FD!7810.entry?_c=BlogPart   เรื่องก็คือ"นิยาย" เธอบอกว่า ชีวิตของคน ถ้ารวบรวมออกมา มันก็คือ"นิยาย"เรื่องหนึ่ง ที่มีหลายรสชาด หลายอารมณ์ และมีอดคิหลายแบบกันไป   เรื่องราวชีวิตของคนนั้นยุ่งยากซับซ้อนเกี่ยวกันไปมา แล้วมันก็ต้องมีเหตุการณ์ร่วมกันของคนในบริบทที่ต่างกันไปอย่างบังเอิญ   แล้วจุดร่วมที่เกิดเหตุการณ์ซ้ำๆในแบบหนึ่งก็คือ ดวงชะตา คำว่า "ราศี" มันถึงเกิดมาเพื่อแสดงกลุ่มของคนที่มีโอกาสจะมีเหตุการณ์ร่วมกันขึ้น   และยังโยงไปถึงว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถ้าไม่ดีก็ควรแก้ไข แต่คนมักไม่ค่อยแก้กัน มันก็ผิดซ้ำๆอยู่อย่างนั้น และแนะให้ทำดี ให้ทำดีจนเป็นธรรมชาติ เราจะได้เป็นคนดี   นั่นแหละ บล๊อกของเธอแบบรวบรัด … Continue reading

Posted in Philosophy | 6 Comments

parential advisory: double standard – ท่านปองฟังธรรมมา ไม่ชอบพระ แต่เห็นด้วย

ไม่เห็นหัวใจหล่นพื้น ไม่สำเหนียกมัจจุราช   เราจะมาพูดถึงพหุนิยมในไทยกัน…   ถ้าใช้ภาษาร่วมสมัยอาจกล่าวได้ว่ามันเป็นเรื่องของ double standard   ห่า คนเรามันไม่ชอบอย่างนึง แล้วจะเป็นต้องชอบอีกอย่างนึงด้วยหรือ?   ชอบอย่างละนิดอย่างละหน่อยไม่ได้เหรอไง รัฐธรรมนูญที่เป็นกลางที่มีสัดส่วนของความพอดีในแต่ละอย่าง ทำกันไม่ได้หรือไงครับท่านผู้ทรงเกีรยติ   วันก่อนไปวัดมา   พระหลายรูปท่านว่าไว้   มีลูกมีหลาน อย่าให้มันสะเออะไปรับราชการ คิดได้แบบเดียว รักษาสมดุลย์ไม่ค่อยเป็นกัน พ่อ แม่มันก็ไม่ใช่ไม้บรรทัด จะตรงไปให้ตายที่ทางตันกันอยู่ได้ หัดเดินไปข้างหน้า ไม่เบียดเบียนผู้อื่นก็พอ   ไม่ใช่สักแต่ว่าทำงานเป็นกระบวนการ เดินตามทาง แต่ไถเงินรายทาง หัดทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อโลกมนุษย์ อะลุ่มอะล่วยอะไรได้ก็ทำไป ให้ไปถึงที่หมายให้เร็วขึ้น และไม่ต้องแดกเงินรายทาง ไม่เอาผลประโยชน์จากช่องว่างที่พวกแม่งทำ…   … Continue reading

Posted in Philosophy | 1 Comment

เล็ก เนื้อสด … วันนี้พี่ขอ ไม่ใส่หอมเจียวนะ

  เสียงแผ่วเบา เดินทางผ่านอากาศมากระทบกับกระดูกโกลน และกระดูกทั่งในรู้หูให้กิดการสั่นไหวของแก้วหู เส้นประสาทนำลักษณะการสั่น ไปแปลสัญญาณกลางสมอง สังเคราะห์ให้เกิดเป็นการรับรู้ขึ้นมา   เรื่องของเรื่องมันก็คือ   วันนี้ผมได้คุยกับนุ้ย… ผู้หญิงที่ผมถือว่าเป็นแฟนคนแรก เธอโทรมาหลังจากที่ผมพึ่งวางสายอีกสายหนึ่งไป ตอนเกือบเที่ยงคืน  การสนทนากินเวลา 58 นาที 29 วินาที   เธอกลับเมืองไทย หลังจากที่ไปใช้ชีวิตที่ออสเตรเลียกว่า สามปี เธอมาทำวีซ่า เพื่อจะไปเรียนภาษาอิตาลีต่อ ที่ อิตาลี กับแฟนชาวอิตาเลี่ยนของเธอ   นุ้ย กับผม เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาเป็นเวลานานแล้ว เราเคยสร้างความเสียใจให้แก่กัน เราเคยปลอบประโลมกันยามท้อถอย เราเคยสนุกในการคุยกันฉันเพื่อนสนิท..   เวลาเปลี่ยนแปลงคนเราไปจริงๆ สิ่งต่างๆที่อาจจะดี หรือไม่ดี ของตัวคน … Continue reading

Posted in Mine | 4 Comments

declaration of the destiny

Declaration of Destiny    คำจีน กล่าวไว้อยู่เนืองๆ "โชคชะตา ฟ้าลิขิต"   "ทำดีไม่ได้ดี"     ก็ ฟ้าลิขิตให้มันเป็นอย่างนั้น "ทำชั่วแล้วได้ดี"  ก็ ฟ้าลิขิตให้มันเป็นอย่างนั้น   ลมน้ำ (ฮ้วงจุ้ย) ล้วนกระทบต่อชีวิตมนุษย์ ศาสตร์แห่งการที่จะพยากรณ์ความเป็นไป โดยมีโชคชะตาเป็นบ่อเกิด….   ชาวมายา และแอซเทค ของ เมโสอเมริกา พื้นที่ลุ่มแม่น้ำอเมซอน ชาวอารยัน และดราวิเดียน ของแผ่นดินเอเชียใต้ พื้นที่ลุ่มแม่น้ำสินธุ รวมไปถึงเชื้อชน ของยุโรปต่างๆ ในสมัย ก่อนจะเข้าสู่ ยุคของศาสนาคริสต์ ล้วนแต่มีความเชื่อว่า คนเราล้วนดำรงอยู่เพื่อสนอง ชะตาของตัวเอง ที่กำหนดไว้แล้ว….   จวบจนศาสนาคริสต์ และอิสลาม … Continue reading

Posted in Philosophy | 6 Comments

เอายากันยุงมาหน่อยดิ๊… น้ำเน่าจัง

  ผมหวั่นไหวนะครับ   ชายโสดผู้ยึดมั่นในความโสดของตัวเอง มายาวนานกว่า สองปี หวั่นไหวนะครับ —————————–   แค่คิดถึงรอยยิ้มของเธอ ก็ทำเอาโลก…. มัน สว่างจ้าโดยบันดล   ผมไม่ได้เจอเธอหรอก… แต่เธอยังคงส่งรอยยิ้มทิ้งไว้ ในหัวใจเสมอ   ไม่ได้โทรหาด้วย…. ก็โทรศัพท์ของผมหายนี่ ไม่รู้ว่า มันเดินตามเธอไป จนหลงทาง หายไปรึเปล่า?   หรือว่า ตอนนั้นเป็นเพราะอยู่กับเธอ ผมคงไม่อยากจะได้ยินเสียงใคร โทรศัพท์มันรู้เข้าเลยน้อยใจ หนีออกไป หายไปเลย   แต่วันนี้ผมได้เบอร์โทรของเธอมาแล้ว คุณพี่สาวให้ผมมา… ก็ยังไม่อยากโทร กลัวแมงวันมันบินไปกัดเธอ กลัวประโยคน้ำเน่ามันลอยไปตามสัญญาณมือถือ   ช่วงนี้รู้สึกไม่ค่อยสบาย   … Continue reading

Posted in silly story | 7 Comments

หลงไหลได้ปลื้ม

Event Mark   ห้าโมงครึ่ง โทรศัพท์ไป : เดี๋ยวไปรับนะ ขออนุญาตพี่… แล้ว   หกโมง Kokoro coffee: Hola! buenas noches 1 espresso double shots 1 pot of white tea melon   หกโมงครึ่ง ข้างร้านกาแฟ: ไม่ได้ถั่วอ่ะ จะเอาถั่ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปซื้อถั่วมานะ   ทุ่มตรง หน้าร้าน kokoro: ยุงเยอะนะ เข้าไปในร้านเถอะ   ทุ่มครึ่ง … Continue reading

Posted in silly story | 7 Comments

confession of dullness

Interlude:   เมื่อความมืดแห่งรัตติกาลครอบครองทั่วพื้นที่ มณฆลแห่งสยามประเทศ จักเป็นเวลาแห่งความไม่เที่ยงแท้ มิอาจคาดเดาอะไรได้… [cont]   Dullness Canopy upon Siamese territory   [Once it’d been rule by democracy, we called it the Thailand country]   เหตุการณ์วุ่นวายต่างๆก็ดี ที่เกิดขึ้นในชาติ ล้วนเป็นวิถีหนึ่งจักต้องประสบในกระบวนการสร้างชาติ จากการสร้างชาติรูปแบบเดิมๆ ที่เคยใช้กันในเชิงรัฐศาสตร์ ตามแบบที่ผ่านมา   อย่างเช่นที่ใช้ในไทยในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง คือ "มาลานำไทย" เป็นวิธีทางหนึ่งที่มีผลทางกลยุทธ 2 แบบหลักๆ คือ … Continue reading

Posted in strategic mind | 8 Comments

พูดกันนักว่า กูนั้นเจ้าชู้

  ปองเจ้าชู้?   ปองรู้จักกับผู้หญิงเยอะ ปองทำดีกับผู้หญิงเป็นพิเศษกว่าผู้ชาย ปองพูดเพราะกับผู้หญิง ปองตามใจผู้หญิงทุกคน   แล้วปองเป็นคนเจ้าชู้ ——————————————   โคตรแฟร์เลย ยุติธรรมมาก ตัดสินตัวตนของคนจากสิ่งรอบข้าง ไม่ได้ตัดสินจากตัวตนของคนที่ถูกตัดสิน ไม่รู้ ไม่สน ไม่รับทราบ ความเป็นจริงจากปากเจ้าตัว ไม่ปล่อยโอกาสให้คนโดนตัดสินได้อุธรณ์   บรรทัดฐานที่ถูกนำมาใช้ควรจะเป็นเรื่องเดียวกันก็จริง แต่ควรใช้บรรทัดฐานที่เป็นกลาง ไม่ใช่จากอคติที่เกิดขึ้น   คนเจ้าชู้อาจจะมีพฤติกรรม 1 2 3 4 5 อย่างนี้ แต่คนที่มีพฤติกรรม 1 2 3 4 5 อย่างนี้ ย่อมไม่จำเป็นต้องเป็นคนเจ้าชู้ … Continue reading

Posted in Mine | 14 Comments

ฤา ว่ามันว่างเปล่าเพียงถ่ายเดียว

เพียงสัมผัสที่คล้องจองเท่านั้น ที่จะถือว่ามันเป็นกลอน เหนือจากนั้นมันก็แค่ถ้อยรำพัน อย่าง "ว่างเปล่า"   "สองมือของฉันนั้นว่างเปล่า สองเท้าของฉันย่ำบนพื้น ดวงตาเหม่อผ่านวันคืน ปากเสพย์กลืนห้วงอารมณ์"     ปองไม่มีอะไรเลย   วันนี้ ปองอยู่คนเดียว สองมือปองไม่ได้ถือจับอะไร เมื่อวาน ปองอยู่คนเดียว ตัวเปล่าเล่าเปลือยทางกายภาพ เมื่อวันก่อน ปองก็อยู่คนเดียว โดดเดี่ยวลำพังทางจินตภาพ แล้วพรุ่งนี้ ปองจะอยู่คนเดียว เหมือนวันนี้ วันวาน และวันก่อนไหม?   แล้ววันต่อๆไปล่ะ ———————————————————————— นั่นสิ ความไม่รู้เป็นสิ่งที่น่ากลัวมั้ง?   Franz Kafka กล่าวไว้ใน the trial ของ … Continue reading

Posted in silly story | 6 Comments